Bohdan Rajchynets,
Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κογκρέσου των Ουκρανών
Η ουκρανική κοινότητα στην Τσεχοσλοβακία κατά τη σοβιετική περίοδο ζούσε υπό αυστηρούς περιορισμούς και ελέγχους. Παρ’ όλα αυτά, οι Ουκρανοί κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να διατηρήσουν τη γλώσσα, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους. Ένας από τους πιο σημαντικούς πυρήνες αυτής της προσπάθειας ήταν το μουσικό συγκρότημα «Ίγκνις», που ιδρύθηκε από τους γονείς του Bohdan Rajchynets. Το συγκρότημα αυτό δεν αποτέλεσε μόνο ένα μουσικό σύμβολο αλλά και έναν σημαντικό κόμβο της ουκρανικής ζωής, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν για να μοιραστούν ιδέες και να αντισταθούν στον αφομοιωτισμό.
Η διατήρηση της ουκρανικής ταυτότητας στη δεύτερη και τρίτη γενιά της διασποράς έχει αναδειχθεί σε μεγάλη πρόκληση. Το Ευρωπαϊκό Κογκρέσο των Ουκρανών (ECU) εργάζεται εντατικά για να διατηρηθεί η σύνδεση της νεότερης γενιάς με τις ρίζες της. Διοργανώνονται καλοκαιρινές κατασκηνώσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και πολιτιστικές εκδηλώσεις που προωθούν τη γνώση της ουκρανικής γλώσσας και ιστορίας.
Ο βασικός στόχος του ECU είναι η στήριξη των Ουκρανών στην Ευρώπη, η διευκόλυνση της ένταξης των προσφύγων και η προώθηση των συμφερόντων της ουκρανικής κοινότητας σε διεθνές επίπεδο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία, ο οργανισμός λειτούργησε ως γέφυρα μεταξύ Ουκρανίας και διασποράς, παρέχοντας ανθρωπιστική βοήθεια και υποστηρίζοντας γυναίκες με παιδιά που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Αυτές οι οικογένειες αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις, όπως η προσαρμογή, η εύρεση στέγης και εργασίας, καθώς και η πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη.
Ανάμεσα στις σύγχρονες προκλήσεις του ECU περιλαμβάνονται η αντιμετώπιση της πληροφορικής απομόνωσης των Ουκρανών σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, η αντίσταση στην προπαγάνδα και η διατήρηση των γλωσσικών και πολιτιστικών παραδόσεων. Παράλληλα, ο οργανισμός προσπαθεί να ξεπεράσει τα εσωτερικά εμπόδια στις κοινότητες και να δημιουργήσει μια ενιαία κοινότητα που θα εργάζεται για το καλό της Ουκρανίας και των Ουκρανών σε όλο τον κόσμο.
Το να ηγείται του ECU για τον Bohdan Rajchynets δεν είναι μόνο τιμή αλλά και ένα σημαντικό καθήκον ζωής. Αντλεί έμπνευση από την ιστορία της οικογένειάς του και βλέπει την αποστολή του στη σύνδεση των Ουκρανών, τη διατήρηση της επαφής με την πατρίδα και τη βοήθεια σε όσους τη χρειάζονται περισσότερο.
Στην ερώτηση τι θα επιθυμούσε, ως πρόεδρος της παλαιότερης ομογενειακής οργάνωσης, για την πολυπληθή ουκρανική κοινότητα στον κόσμο, ο Bohdan απάντησε:
«Πρώτα απ’ όλα, να αντέξουμε. Να διατηρήσουμε την ιστορία, τον πολιτισμό, τη γλώσσα και την ταυτότητά μας. Να μπορέσει η Ουκρανία, ως η κοιτίδα του λαού μας, να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες.
Βλέπω αυτό το ζήτημα σε ιστορική κλίμακα και αντιλαμβάνομαι πώς οι εχθροί της Ουκρανίας προσπαθούν επί αιώνες να μας εξοντώσουν, αλλά κάθε φορά αποτυγχάνουν. Δεν κατάφεραν να καταστρέψουν τους Ουκρανούς ούτε στις πιο σκοτεινές εποχές. Αντέξαμε και διατηρήσαμε την ταυτότητά μας.
Εύχομαι στην κοινότητά μας πνευματική καλλιέργεια, κριτική σκέψη, ανοιχτότητα και την ικανότητα να αναλύει. Συχνά, οι ουκρανικές οργανώσεις, ειδικά στο εξωτερικό, κλείνονται στα πλαίσιά τους και πιστεύουν πως ο δικός τους δρόμος είναι ο μοναδικός σωστός. Πρέπει όμως να μάθουμε να βλέπουμε τη μεγαλύτερη εικόνα και να κατανοούμε πώς οι πράξεις μας συνδέονται με τον έξω κόσμο.
Θα συμβούλευα τις οργανώσεις μας να κάνουν μια μικρή παύση, να επανεξετάσουν τις δραστηριότητές τους και να σκεφτούν πώς αυτές επηρεάζουν τους άλλους. Αυτό θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε μπροστά με μεγαλύτερη δύναμη και αυτοπεποίθηση. Στην υγιή κριτική και την ικανότητα για αλλαγές βρίσκεται το κλειδί της επιτυχίας».
Αναφορά στην ιστορία του ECU από το έργο του Levko Dovhovych (τέως πρόεδρο του ECU) σχετικά με τον προκάτοχο του ECU – το Συντονιστικό Κέντρο Ουκρανικών Κοινοτικών Κεντρικών Ιδρυμάτων (КОУГЦУ) και του Παγκόσμιου Κογκρέσου Ελεύθερων Ουκρανών (СКВУ):
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί έγιναν πρόσφυγες στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης λόγω των διώξεων των καθεστώτων του Στάλιν και του Χίτλερ. Η Μόσχα προσπαθούσε να επαναπατρίσει τους Ουκρανούς στη Σοβιετική Ένωση, αλλά οι περισσότεροι αρνήθηκαν από φόβο για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Στάλιν. Για την προστασία των μεταναστών δημιουργήθηκαν οι Ουκρανικές Επιτροπές Βοήθειας, οι οποίες ενώθηκαν το 1949 στο Συντονιστικό Κέντρο Ουκρανικών Κοινοτικών Κεντρικών Ιδρυμάτων (КОУГЦУ).
Τα κύρια καθήκοντα του КОУГЦУ ήταν:
Η προστασία των εθνικών και κοινοτικών συμφερόντων των Ουκρανών μεταναστών.
Ο συντονισμός των δραστηριοτήτων των ουκρανικών οργανώσεων στην Ευρώπη.
Η υποστήριξη της πολιτιστικής και κοινοτικής ζωής.
Το Ιδρυτικό Συνέδριο του КОУГЦУ πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, και η γραμματεία του είχε την έδρα της στη Μεγάλη Βρετανία. Πρώτος πρόεδρος εξελέγη ο Β. Μούντροχι, και στην Προεδρία συμμετείχαν εκπρόσωποι από διάφορες χώρες. Το КОУГЦУ συντόνιζε τη δραστηριότητα των ουκρανικών κοινοτήτων σε 21 χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής και αργότερα έγινε συλλογικό μέλος του Παγκόσμιου Κογκρέσου Ελεύθερων Ουκρανών (СКВУ), που ιδρύθηκε το 1967.
Το КОУГЦУ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην προώθηση της ιδέας της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας και στην προβολή της ουκρανικής εθνικής υπόθεσης σε διεθνές επίπεδο. Με τις ιστορικές αλλαγές της δεκαετίας του 1990, η δραστηριότητα του Κογκρέσου ενσωματώθηκε με άλλες συντονιστικές δομές, περιλαμβανομένων του Παγκόσμιου Κογκρέσου Ουκρανών και του Παγκόσμιου Συντονιστικού Συμβουλίου Ουκρανών, προωθώντας την παγκόσμια συνεργασία της ουκρανικής διασποράς.
Από τη σύνταξη του Αγγελιαφόρου: Η συνέντευξη με τον Bohdan Rajchynets, πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κογκρέσου των Ουκρανών (ECU), εξετάζει την ιστορική και σύγχρονη σημασία της διατήρησης της ουκρανικής ταυτότητας στις ευρωπαϊκές χώρες και τη συμβολή της διασποράς στη στήριξη της Ουκρανίας. Ο Bohdan μιλά για την επιμονή και τις θυσίες των Ουκρανών στο πέρασμα των αιώνων, ενώ αναφέρεται στη σημασία της υγιούς κριτικής και την ικανότητα για αλλαγές ως κλειδί για την επιτυχία.
Ο Rajchynets περιγράφει πώς το ECU υποστηρίζει τους πρόσφυγες του πολέμου, ιδιαίτερα τις γυναίκες και τα παιδιά που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, παρέχοντας ανθρωπιστική βοήθεια και εργαλεία για την ένταξή τους στην ευρωπαϊκή κοινωνία. Τονίζει τη σημασία της συλλογικής σκέψης και της συνεργασίας, τόσο εντός της διασποράς όσο και με την Ουκρανία.
Μέσα από την προσωπική του ιστορία και τις εμπειρίες του ως επικεφαλής της παλαιότερης ουκρανικής διασπορικής οργάνωσης, ο Rajchynets αναδεικνύει τον ουσιαστικό ρόλο του ECU στη διατήρηση του πολιτισμού και της γλώσσας, καθώς και στην ενίσχυση των δεσμών μεταξύ της Ουκρανίας και των κοινοτήτων του εξωτερικού. Παράλληλα, τονίζει τις προκλήσεις της εποχής μας, όπως η ανάγκη για προσαρμογή και ανοιχτότητα στις αλλαγές, και μοιράζεται την οπτική του για το μέλλον της ουκρανικής κοινότητας στον κόσμο.
Ολόκληρη η συνέντευξη στα ουκρανικά: Богдан Райчинець: “В здоровій критиці і здатності до змін — ключ до успіху”