Αγαπητέ αναγνώστη,
Το περιοδικό που κρατάς στα χέρια σου – είναι φόρος σεβασμού και ευγνωμοσύνης στους ανθρώπους, μεγάλους ονειροπόλους, οι οποίοι το 1997, πριν από 20 χρόνια δημιούργησαν στην Ελλάδα τη δεκαπενθήμερη ουκρανική εφημερίδα με το ελληνικό ένθετο “Βίσνικ – Αγγελιαφόρος”. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σχεδόν κανένας από την ομάδα μας δεν είχε εμπειρία έντυπης έκδοσης, επιλέξαμε όμως αυτό το δύσκολο, πλην συναρπαστικό δρόμο, κατανοώντας πολύ καλά το μεγάλο μας καθήκον: ενδυνάμωση της ουκρανικής κοινότητας και διάδοση των γνώσεων για την Ουκρανία στο ελληνικό περιβάλλον. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία! Δύσκολη, έντονη, με πολλές άγρυπνες μέρες και νύχτες, επειδή η εφημερίδα σε μια συγκεκριμένη ημέρα και ώρα έπρεπε να βρίσκεται στα περίπτερα, που πωλούσαν ξένο Τύπο. Και η εφημερίδα μας ήταν η μόνη που είχε ελληνικό ένθετο. Ωστόσο, η ρομαντική μας ομάδα έπρεπε να αντισταθεί στη σοβαρή πίεση των ιδιοκτητών ξένου τύπου για να τον διατηρήσουν. Αναμφίβολα, ο σκοπός της δίγλωσσης έκδοσης ήταν πολύ πιο πλατύ από ό, τι μονόγλωσσης, αλλά και ο όγκος των εργασιών για την έκδοσή του ήταν πολύ μεγαλύτερος.

Η ιστορία της δημιουργίας και της ζωής του “Βίσνικ – Αγγελιαφόρος”, με πολλές μικρές και μεγάλες χαρές, ενθουσιασμό, ανησυχίες, εκπλήξεις, συναρπαστικές συναντήσεις, δοκιμασίες για ειλικρίνεια, αντοχή, φιλία, ψυχολογική πίεση ή ακόμα και απειλές, ίσως κάποια στιγμή θα καταγραφεί ξεχωριστά.

Ως συνιδρύτρια και δημιουργός του “Αγγελιαφόρου” εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στη Λίτσα Πατεράκη, για την πρωτοβουλία της και το καταπληκτικό σύνθημα «Πνεύμα, τέχνη και ψυχή δεν έχουν σύνορα», με το οποίο γεννήθηκε και βγήκε στον κόσμο ο “Αγγελιαφόρος” μας. Η Λίτσα, Ελληνίδα, αγγίζοντας τον ουκρανικό πολιτισμό, την ιστορία, την τέχνη – άνοιξε την αγκαλιά τις σε όλους τους Ουκρανούς στην Ελληνική γη. Ευχαριστώ επίσης τον Δημήτρη Βερναδάκη, έναν Έλληνα επιχειρηματία ο οποίος, αγαπώντας την Ουκρανία, πίστεψε σε εμάς και στο έργο μας. Ακριβώς με τη δική του οικονομική υποστήριξη βγήκε η εφημερίδα.

Πώς να μη θυμηθώ τον Ευγένιο Κονοπάτσκιϋ, τον Ουκρανό διπλωμάτη; Η παρότρυνσή του μας ώθησε στην απόφαση να εκδοθεί ο “Αγγελιαφόρος”. Είναι ωραίο να θυμηθούμε τον Μπόρις Κορνιγιένκο – τον Έκτακτο και Πληρεξούσιο Πρέσβη της Ουκρανίας στην Ελλάδα (1993-1997) ο οποίος χαιρετούσε την έκδοση στις πρώτες σελίδες της.

Λίγα λόγια για έναν άνθρωπο, που η συμβολή του στην ανάπτυξη της ουκρανικής κοινότητας στην Ελλάδα είναι δύσκολο να εκτιμηθεί. Είναι ο Γιούρι Σεργκέγιεβ, Έκτακτος και Πληρεξούσιος Πρέσβης της Ουκρανίας στην Ελλάδα (1997-2001). Ακριβώς κατά τη δική του θητεία η ουκρανική κοινότητα δυνάμωσε και εντάχθηκε στη μεγάλη οικογένεια της διασποράς. Με ιδιαίτερη ζεστασιά, ευχαριστώ τον Μακαριότατο Σβιατοσλάβ, τον επικεφαλή του UGCC, ο οποίος όχι μόνο στήριξε τον “Αγγελιαφόρο” μας, αλλά συμμετείχε άμεσα στη δημιουργία της ουκρανικής ελληνορθόδοξης κοινότητας στην Ελλάδα.

Από απόσταση ετών μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι το ανήσυχο πνεύμα μας έδωσε καρπούς. Ο “Αγγελιαφόρος” μας σηματοδότησε και πρωτοστάτησε σε πολλά έργα στη ζωή της ουκρανικής κοινότητας στην Ελλάδα. Είναι η ίδρυση της ενορίας το 1998, της πρώτης κοινότητας “Η Γη του Πελαργού” που μετονομάστηκε το 2001 στην “Ουκρανο-Ελληνική Σκέψη”, του σχολείου μας. Ο “Αγγελιαφόρος”, αψηφώντας τις δυσκολίες, εκτελούσε τόσο σπουδαίο έργο: ένωνε τους Ουκρανούς γύρω του, ζούσε με τους προβληματισμούς και ανησυχίες τους, γελούσε και έκλεγε μαζί τους, έγινε το Μαϊντάν τους (Μαϊντάν – πλατεία) – το ουκρανικό Μαϊντάν στην ελληνική γη… Ακριβώς έτσι ονομάσαμε μια στήλη στον “Αγγελιαφόρο” μας, που δημιουργήθηκε από ανάγκη για συζήτηση των προβλημάτων, για διάλογο, ή απλώς έντονης ανάγκης κάποιου να μιλήσει για τον πόνο του. Στο πρώτο τεύχος του «Αγγελιαφόρου», θυμάμαι, το 1997, ενθουσιασμένοι με την ίδρυση της πλατείας Ανεξαρτησίας στο Κίεβο (του Μαϊντάν Ανεξαρτησίας), γράψαμε αυτά τα λόγια: «Χρειαζόμαστε μάλλον το χρονικό του Μαϊντάν. Του Μαϊντάν της ψυχής μας. Κοβόταν η ανάσα από τη χαρά – Πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο!

Αλλά η ελευθερία δε γεννιέται από τον αέρα. Ούτε στους διαδρόμους της εξουσίας. Και πρέπει να τη γαλουχήσουμε για να τη δουν και τα παιδιά μας, να την αισθανθούν. Γιατί από που θα ξέρουν το πως είναι; τι είναι αυτό;”.

Σήμερα ακούγεται σαν προάγγελος. Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί τότε ότι το 2014, η πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου θα ποτιστεί με το αίμα των Ουκρανών παιδιών όλων των εθνικοτήτων… για την Ελευθερία…, και τα παιδιά μας το είδαν, και την αισθάνθηκαν…, όπως τα γράψαμε πριν 20 χρόνια.

Η σημερινή έκδοση του “Αγγελιαφόρου” διαφέρει σημαντικά από όλες τις προηγούμενες. Επειδή έχει πολλές αναφορές στον πόλεμο, τον οποίο βιώνει σήμερα η Ουκρανία. Διότι γράφει πολλά για την ιστορία της Ουκρανίας, για την ελληνική κοινότητά της, για την ουκρανική διασπορά, αλλά και για τη διαδρομή μας στην Ελλάδα τα τελευταία είκοσι χρόνια.

Ο “Αγγελιαφόρος” στη νέα του μορφή θα είναι ετήσιο περιοδικό στο οποίο θα βρείτε τα σημαντικότερα της χρονιάς στην Ουκρανία, στην ουκρανική και στην ελληνική διασπορά, στις ελληνο-ουκρανικές σχέσεις και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Θα διατηρήσουμε το ελληνικό ένθετο, τα ιστορικά του τμήματα, θα αυξήσουμε τις αναλυτικές και τις γεωπολιτικές δημοσιεύσεις.

Στα είκοσι χρόνια, η ουκρανική κοινότητα της Ελλάδας έχει αλλάξει ποιοτικά. Τους ανθρώπους μας, δεν κυνηγάνε πλέον στους δρόμους (ένα μεγάλο ποσοστό των Ουκρανών βρισκόντουσαν παράνομα στην Ελλάδα τότε), δημιουργήθηκαν οικογένειες, τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο, σπουδάζουν στα πανεπιστήμια, υπάρχει ήδη τρίτη γενιά. Παρόλο που η κοινότητά μας είναι καλά ενσωματωμένη πλέον με την ελληνική πραγματικότητα, ωστόσο, στο επίπεδο της κοινωνίας, η αντίληψη για τους Ουκρανούς και την Ουκρανία συνολικά γίνεται μέσω των καλά τοποθετημένων φίλτρων της ρωσικής προπαγάνδας. Με τη βοήθεια των επηρεασμένων μέσων μαζικής ενημέρωσης και των ψευτοοργανώσεων, η αντανάκλαση των πραγματικών γεγονότων της ζωής στην Ουκρανία μεταφέρεται στο βασίλειο των στραβών καθρεπτών, με αποτέλεσμα η ελληνική κοινωνία να λαμβάνει εντελώς διαστρεβλωμένες πληροφορίες. Και απασχολημένος με τα προβλήματά του Έλληνας δεν έχει χρόνο να κατανοήσει την πραγματική κατάσταση. Η αντίσταση στον υβριδικό πόλεμο που διεξάγεται από τη Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας και όλου του κόσμου, απαιτεί από την ουκρανική διασπορά πολλή δύναμη και αποσπά την προσοχή της από το κύριο σκοπό – τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας, τη διάδοση των αληθινών γνώσεων για την Ουκρανία, την προώθηση, ανάπτυξη και εμβάθυνση των ουκρανο-ελληνικών σχέσεων.

Η νέα εποχή μας φέρνει νέες προκλήσεις στις οποίες είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκριθούμε. Ο πόλεμος της Ρωσικής Ομοσπονδίας εναντίον της Ουκρανίας, η παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας, οι χιλιάδες άνθρωποι όλων εθνικοτήτων που σκοτώνονται, υπερασπίζοντας την ουκρανική γη, οι εκατομμύρια εκτοπισμένοι από την ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία – είναι ένας μικρός κατάλογος των θεμάτων για τα οποία πρέπει συνεχώς να πληροφορούμε την ελληνική κοινωνία.

Ως εκ τούτου, στην παρούσα έκδοση του “Αγγελιαφόρου” ο Ουκρανός και ο Έλληνας αναγνώστης θα βρει μια σειρά από άρθρα των συγγραφέων από την Ουκρανία, τη διασπορά και την Ελλάδα, αφιερωμένα στα ευαίσθητα ζητήματα, τα οποία προσπαθεί να διεκπεραιώσει ο ουκρανικός λαός. Στις σελίδες του «Βίσνικ – Αγγελιαφόρος 2017» υπάρχουν πολλές καταξιωμένες προσωπικότητες που εκφράζουν τις γνώσεις και τις απόψεις τους, και προτείνουν λύσεις. Τα ουκρανικά κείμενα δεν έχουν όλες τις αντιστοιχίες στην ελληνική γλώσσα και το αντίστροφο, αν και προσπαθήσαμε στο μέγιστο να παραθέσουμε τα πιο επίκαιρα θέματα. Ωστόσο, το ευρύ φάσμα πληροφοριών, που προτείνουμε στους αναγνώστες μας, όχι μόνο δικαιώνει τη διαδρομή μας, διάρκειας 20 ετών, αλλά και χαράζει την τροχιά της μελλοντικής μας κίνησης.

Τέλος, θα ήθελα να εκφράσω την ειλικρινή ευγνωμοσύνη μου σε όλους τους συγγραφείς, τους αναλυτές και τους μελετητές που ανταποκρίθηκαν άμεσα στην πρόσκλησή μας και προετοίμασαν τα θέματά τους. Ευχαριστώ θερμά όλους που συνέβαλαν σε αυτή την επετειακή έκδοση του “Αγγελιαφόρου”. Ξεχωριστό ευχαριστώ απευθύνω στην πολύχρονη φίλη μου, την Ολένα Μακιντό, που ασχολήθηκε με όλα τα τεύχη της εφημερίδας μας για όλα τα χρόνια. Στη Μαρίνα Πλουτένκο και στην Ίνγκα Κοροτκέβιτς, οι οποίες με ετοιμότητα και ευχαρίστηση έκαναν την πλειοψηφία των μεταφράσεων για αυτή την έκδοση. Στην Οξάνα Νακονέτσνα και Βικτόρια Γιούρινα, που ως παλιοί συνεργάτες μου ανταποκρίθηκαν άμεσα και μετά χαράς, στην Όλγα Σαπολάγιεβα και στην Άννα Μανιάτη, μέλη της ουκρανικής κοινότητας, για τη βοήθειά τους στη μετάφραση των ιστορικών κειμένων. Ιδιαίτερο ευχαριστώ στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και του Συλλόγου μας Άννα Παβλιούκ, Ναταλία Ανανέβιτς, Λένα Χίμιτς και Όλια Βασιλίσιν.

Εύχομαι στους συνεργάτες μου έμπνευση στην περαιτέρω εργασία, και στον αναγνώστη μας ένα ενδιαφέρον ταξίδι μέσα στις σελίδες του “Αγγελιαφόρου”.

Γαλήνη Μάσλιουκ
αρχισυντάκτρια του “Βίσνικ – Αγγελιαφόρος”,
πρόεδρος του Συνδέσμου της Ουκρανικής Διασποράς στην Ελλάδα “Ουκρανο-Ελληνική Σκέψη”,
μέλος του Συμβουλίου των Διευθυντών του Παγκόσμιου Κογκρέσου των Ουκρανών.

Διαβάστε στο τεύχος

Ο Υ Κ Ρ Α Ν Ι Α   Κ Α Ι   Κ Ο Σ Μ Ο Σ

Γραπτός ουκρανικός λόγος στο εξωτερικό. Τα ουκρανικά ΜΜΕ στην Ελλάδα. Διεθνές συνέδριο

Ελληνο-Ουκρανικό Επιμελητήριο. 20 χρόνια παρουσίας και δράσης

Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α

Επτά χιλιετίες της πρωτοελληνικής ιστορίας. Γιούρι Λ. Μοσένκις

Oυκρανία: Ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία (1917-1922). Νίκος Γάτος

Οι πρώτες διπλωματικές και διαπολιτισμικές σχέσεις με το Βυζάντιο και αρχικός εκχριστιανισμός των Ρους του Κιέβου τον ένατο αιώνα: συμπλήρωση των 1155 χρόνων. Σεργίι Σουμίλο

Ο ρόλος του Άγιου Όρους Άθω στην ιστορία του πολιτισμού και της πνευματικότητας της Ουκρανίας. Σεργίι Σουμίλο

Γ Ε Ω Π Ο Λ Ι Τ Ι Κ Η

Η ομάδα Вισεγκράντ ως παράδειγμα “υβριδικού πολέμου” του Κρεμλίνου. Βολοντίμιρ Κοπτσάκ

Το Λευκορώσικο μέτωπο του Πούτιν. Μιχαήλ Σάμους

Α Π Ο Ψ Η

Τα δέκα λάθη στην αντίληψη της Ρωσίας. Έντουαρντ Λούκας

Αθανάσιος Δρούγος: «Ο Ουκρανικός λαός πρέπει να είναι σε εγρήγορση»

Τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Νίκος  Λυγερός

Περί υβριδικού πολέμου και εφαρμογής. Νίκος  Λυγερός

Πλαστός μύθος και προπαγάνδα. Νίκος  Λυγερός

Ο Ι Κ Ο Ν Ο Μ Ι Α

Η οικονομική διάσταση της ουκρανικής κρίσης. Δημήτριος Ζακοντινός

Τ Ο Χ Ρ Ο Ν Ι Κ Ο   Τ Ο Υ   Π Ο Λ Ε Μ Ο Υ

Ο πόλεμος και η εκπαίδευση στην περιοχή του Ντονμπάς. Άννα Γκεντιό, Ειρήνη Γκρίντινα

Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ   Σ Τ Η Ν   Ο Υ Κ Ρ Α Ν Ι Α

Η ιστορία του σχηματισμού των ελληνικών κοινοτήτων στα εδάφη της Ουκρανίας. Μαργαρίτα Αραντζιόνι

Π Ρ Ο Σ Ω Π Ι Κ Ο Τ Η Τ Ε Σ

Γ Ο Λ Ο Ν Τ Ο Μ Ο Ρ – Γ Ε Ν Ο Κ Τ Ο Ν Ι Α

Οι ψυχολογικές συνέπειες του Γκολοντομόρ στην καθημερινή ζωή των Ουκρανών. Βιτάλιυ Κλιμτσούκ

 Η Σοβιετική γενοκτονία στην Ουκρανία

Δρ Ραφαήλ Λέμκιν – «Πατέρας της Σύμβασης για τη Γενοκτονία». Lubomyr Luciuк

Μια άγνωστη τραγωδία. Ευγένιος Κονοπάτσκι

Μεγάλος Λιμός στην Ουκρανία 1932–1933

Μ Ε Τ Α Σ Ο Β Ι Ε Τ Ι Κ Ο   Σ Υ Ν Δ Ρ Ο Μ Ο

Σοβιετικός στρατιώτης στην Εσθονία. Βίρα Κόνικ

Ο Υ Κ Ρ Α Ν Ι Κ Η   Δ Ι Α Σ Π Ο Ρ Α

Η «Ουκρανο-Ελληνική Σκέψη» στην Ελλάδα